فرسودگی شغلی و عوامل همراه آن در کارکنان آزمایشگاه‌های طبی شهر یاسوج

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی یک پاسخ روان‌شناختی و حالت عاطفی مزمن است. این مطالعه با هدف تعیین فرسودگی شغلی و عوامل همراه آن در کارکنان آزمایشگاه‌های طبی شهر یاسوج انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی - تحلیلی، بر روی تمامی کارکنان (105 نفر) آزمایشگاه‌های طبی) آزمایشگاه‌های دولتی و خصوصی)، انجام شد. نمونه‌گیری به روش تمام‌شماری صورت گرفت. ابزار جمع‌آ‌وری داده‌ها پرسشنامه جمعیت‌شناختی، چک‌لیست پژوهشگرساخته و پرسشنامه فرسودگی شغلی مازلاخ بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های توصیفی و کای‌دو تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در این مطالعه، 6/68% افراد، خستگی عاطفی خفیف؛ 9/56%، مسخ شخصیت خفیف و 6/18% ناکارآمدی در سطح بالا داشتند. میانگین فراوانی خستگی عاطفی، 2/9±9/13؛ مسخ شخصیت، 2/4±3/5 و احساس ناکارآمدی، 5/10±6/27 بود. میانگین شدت خستگی عاطفی، 1/9±9/13؛ مسخ شخصیت، 5/4±5/5 و احساس ناکارآمدی، 1/10±7/27 به دست آمد. بین ابعاد فرسودگی شغلی و متغیرهای سن، تعداد شیفت‌کاری در یک ماه، تعداد مراجعه‌کنندگان در یک‌ماه، سابقه کار، سطح تحصیلات، جنسیت، امیدوار بودن به آینده شغلی، امنیت شغلی، حمایت‌های مادی و معنوی مسئولین، رضایت خانواده و اطرافیان نسبت به شغل فرد، ارتباط معنی‌دار آماری مشاهده گردید. همچنین بین هر سه جنبه فرسودگی شغلی، ارتباط معنی‌دار آماری وجود داشت. نتیجه‌‌گیری: براساس نتایج این مطالعه، فرسودگی شغلی در کارکنان آزمایشگاه‌های شهر یاسوج در سطح پایین بوده و بین ابعاد مختلف فرسودگی شغلی نیز ارتباط معنی‌دار بوده است؛ بنابراین، شناسایی عوامل زمینه‌ساز و تشدیدکننده فرسودگی شغلی می‌تواند در کاهش فرسودگی شغلی مؤثر ‌باشد.